Ανέκδοτο

Είναι ο Τοτός στην τάξη του και ο δάσκαλος τους ρωτάει τι δουλειά κάνει ο πατέρας τους. Ρωτάει πρώτα τον Γιαννάκη και ο Γιαννάκης του απαντάει: εμένα ο πατέρας μου είναι πυροσβέστης, φοράει τη στολή του οδηγεί το φορτηγό, σβήνει φωτιές και όταν δεν έχει δουλειά κατεβάζει και γατάκια από δέντρα.
Ρωτάει μετά την Αννούλα και του απαντάει: εμένα ο πατέρας μου είναι γιατρός. Φοράει την ποδιά του, εξετάζει ασθενείς, συνταγογραφεί φάρμακα και αν είναι ανάγκη κάνει και επισκέψεις στο σπίτι.
Στο τέλος ρωτάει και τον Τοτό και του απαντάει: έμενα ο πατέρας μου δουλεύει σε γκειμπάρ, φοράει ένα στριγκάκι, χορεύει στη μπάρα και άμα τον πληρώσει κάποιος καλά στήνεται στα τέσσερα να τον πηδήξει.
Με το που το ακούει αυτό ο δάσκαλος λέει σε όλα τα παιδιά να βγουν από την αίθουσα και λέει στον Τοτό: συγνώμη που σε έφερα σε τόσο δύσκολη θέση, δεν το ήξερα, άλλα μπορούμε να το συζητήσουμε άμα θέλεις.
Δεν πειράζει δάσκαλε του απαντάει ο Τοτός, οικονομικός σύμβουλος του Παπανδρέου είναι αλλά ντρέπομαι να το πω.

Ζωή και πολιτική...on action!

Μια διαπίστωση για το σήμερα είναι ότι πολλοί νέοι γυρνάνε πίσω στις περιοχές τους λόγω μη εύρεσης εργασίας και παραμένουν σε αδράνεια καθώς νιώθουν ότι το υπάρχον σύστημα τους έχει ακινητοποιήσει. Σε αυτό το σύστημα, όλοι περιμένουμε κάποια εταιρία να μας δεχτεί και ο ρόλος μας είναι αποκλειστικά παθητικός. Στην πράξη παραμένουμε αδρανείς, περιμένοντας την αποδοχή μας από κάποια εταιρία. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει;

Μια δράση που θα μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε όλοι μαζί, είναι η παρακάτω. Δεν είναι εύκολη, αλλά ίσως αξίζει τον κόπο.. Η παρακάτω προσέγγιση βασίζεται στο γεγονός ότι η ανθρώπινη ευτυχία έχει ως προϋποθέσεις την βιωσιμότητα και την αλληλεγγύη.

Αν όλα τα εργατικά χέρια τα οποία βρίσκονται σε φάση αδράνειας δημιουργούσαν μια μικρή κοινωνία όπου θα εκμεταλλεύονταν τους πόρους, οι οποίοι μένουν ανεκμετάλλευτοι, θα υπήρχε κάλυψη και των 2 παραπάνω προϋποθέσεων.

Ένας τομέας που θα μπορούσε να δουλέψει μια τέτοια ομάδα είναι ο εξής. Πολλά χωράφια, λόγω της χαμηλής τιμής που έχουν τα προϊόντα στην αγορά, παραμένουν με τους καρπούς πάνω τους. Ο ίδιος έχω πορτοκαλιές και λεμονιές, όπου δεν αξίζει να τις μαζέψω για εμπορική χρήση αφού δεν καλύπτουν τα έσοδα (αν πλήρωνε ο αγροτικός συνεταιρισμός Πρέβεζας) ούτε τους εργάτες που θα τα συνέλεγαν . Άρα πολλοί γαιοκτήμονες θα μπορούσαν να συμφωνήσουν με την παραπάνω ομάδα να συλλέξουν τους καρπούς τους και να τα μοιραστούν από κοινού. Και ο γαιοκτήμονας παραμένει ικανοποιημένος αφού οι καρποί συλλέγονται και δεν συνεχίζουν να απορροφούν τις ουσίες των δέντρων, και η ομάδα έχει την χαρά της εργασίας - παραγωγικότητας - αλληλεγγύης.

Ένας άλλος τομέας είναι η εκμετάλλευση αγρών που δεν έχουν κάποια καλλιέργεια και η σπορά τους, αποδίδοντας στους ιδιοκτήτες ποσοστό της παραγωγής και συνεκμετάλλευση της υπόλοιπης από το σύνολο της ομάδας εργασίας (άσχετα με τον τομέα ευθύνης της κάθε υποομάδας).

Πολλοί άλλοι τομείς μπορούν να βρεθούν και να συζητηθούν, αρκεί η οργάνωση να είναι μη κερδοσκοπική..

Η ιδέα είναι σε θεωρητική βάση και στην παρούσα φάση μόνο προς συζήτηση σαν θεωρητικό μοντέλο ανάπτυξης της τοπικής κοινωνίας τονίζοντας τα συν και τα πλην του...

Ζωή και πολιτική...on film!

Νέο θέμα! Στον επόμενο "τόνο" θα δώσω και μερικές απαντήσεις στα προηγούμενα.

Ο Μάριος έχει την ιδέα, την οποία θέλει και να τη μοιραστεί μαζί μας, να δημιουργήσουμε κάποιο οπτικοακουστικό υλικό(filmακι, ντοκιμαντέρ κτλ κτλ) με θέμα το οποίο θα αποφασιστεί σε αυτό το blog και θα εκτελεστεί από τους συγγραφείς του αν και εφόσον το θέλουν. Το αρχικό σκεπτικό του, αν και είναι λίγο ακαθόριστο, είναι να καθοριστούν οι θεματικές ενότητες μέσα από συζήτηση, να γίνει σοβαρή έρευνα πάνω σε αυτά και στη συνέχεια να περάσουμε στο εκτελεστικό κομμάτι. Το παραπάνω είναι αναδιατύπωση του mail που μου έστειλε...

Λοιπόν, σαν ιδέα μου αρέσει και θα μου άρεσε να ασχοληθώ(είχα στο μυαλό μου να κάνω κάτι τέτοιο κάποια στιγμή). Το σημαντικό είναι αν τελικά αποφασίσουμε κάτι, να υπάρξει συγκεκριμένη δέσμευση για το ποιος θα κάνει τι για να μην μείνουμε πάλι στην "ιδέα". Αυτο-ικανοποιούμαστε με ιδέες και δεν κάνουμε πράξεις πολλές φορές.

Πρώτα πρώτα, πρέπει να δούμε αν υπάρχει όρεξη και χρόνος! Να δούμε διαθεσιμότητες.

Δεύτερον, καλό θα ήταν ο Μάριος μιας και είχε την ιδέα να κάνει μια εισαγωγή για το τι περίπου σκέφτεται έτσι ώστε να πέσουν και οι επόμενες ιδέες.

Τρίτον, αφού δούμε ότι υπάρχει όρεξη κ χρόνος, να δούμε αν αυτό που θα αποφασίσουμε μπορούμε και να το πραγματοποιήσουμε. Και να πράξουμε αναλόγως.

Τα άλλα στην πορεία.

Έχω κάποιες ιδέες αλλά δεν έχει νόημα να τις παραθέσω τώρα.Εν καιρώ...