Μια διαπίστωση για το σήμερα είναι ότι πολλοί νέοι γυρνάνε πίσω στις περιοχές τους λόγω μη εύρεσης εργασίας και παραμένουν σε αδράνεια καθώς νιώθουν ότι το υπάρχον σύστημα τους έχει ακινητοποιήσει. Σε αυτό το σύστημα, όλοι περιμένουμε κάποια εταιρία να μας δεχτεί και ο ρόλος μας είναι αποκλειστικά παθητικός. Στην πράξη παραμένουμε αδρανείς, περιμένοντας την αποδοχή μας από κάποια εταιρία. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει;
Μια δράση που θα μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε όλοι μαζί, είναι η παρακάτω. Δεν είναι εύκολη, αλλά ίσως αξίζει τον κόπο.. Η παρακάτω προσέγγιση βασίζεται στο γεγονός ότι η ανθρώπινη ευτυχία έχει ως προϋποθέσεις την βιωσιμότητα και την αλληλεγγύη.
Αν όλα τα εργατικά χέρια τα οποία βρίσκονται σε φάση αδράνειας δημιουργούσαν μια μικρή κοινωνία όπου θα εκμεταλλεύονταν τους πόρους, οι οποίοι μένουν ανεκμετάλλευτοι, θα υπήρχε κάλυψη και των 2 παραπάνω προϋποθέσεων.
Ένας τομέας που θα μπορούσε να δουλέψει μια τέτοια ομάδα είναι ο εξής. Πολλά χωράφια, λόγω της χαμηλής τιμής που έχουν τα προϊόντα στην αγορά, παραμένουν με τους καρπούς πάνω τους. Ο ίδιος έχω πορτοκαλιές και λεμονιές, όπου δεν αξίζει να τις μαζέψω για εμπορική χρήση αφού δεν καλύπτουν τα έσοδα (αν πλήρωνε ο αγροτικός συνεταιρισμός Πρέβεζας) ούτε τους εργάτες που θα τα συνέλεγαν . Άρα πολλοί γαιοκτήμονες θα μπορούσαν να συμφωνήσουν με την παραπάνω ομάδα να συλλέξουν τους καρπούς τους και να τα μοιραστούν από κοινού. Και ο γαιοκτήμονας παραμένει ικανοποιημένος αφού οι καρποί συλλέγονται και δεν συνεχίζουν να απορροφούν τις ουσίες των δέντρων, και η ομάδα έχει την χαρά της εργασίας - παραγωγικότητας - αλληλεγγύης.
Ένας άλλος τομέας είναι η εκμετάλλευση αγρών που δεν έχουν κάποια καλλιέργεια και η σπορά τους, αποδίδοντας στους ιδιοκτήτες ποσοστό της παραγωγής και συνεκμετάλλευση της υπόλοιπης από το σύνολο της ομάδας εργασίας (άσχετα με τον τομέα ευθύνης της κάθε υποομάδας).
Πολλοί άλλοι τομείς μπορούν να βρεθούν και να συζητηθούν, αρκεί η οργάνωση να είναι μη κερδοσκοπική..
Η ιδέα είναι σε θεωρητική βάση και στην παρούσα φάση μόνο προς συζήτηση σαν θεωρητικό μοντέλο ανάπτυξης της τοπικής κοινωνίας τονίζοντας τα συν και τα πλην του...
Μια δράση που θα μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε όλοι μαζί, είναι η παρακάτω. Δεν είναι εύκολη, αλλά ίσως αξίζει τον κόπο.. Η παρακάτω προσέγγιση βασίζεται στο γεγονός ότι η ανθρώπινη ευτυχία έχει ως προϋποθέσεις την βιωσιμότητα και την αλληλεγγύη.
Αν όλα τα εργατικά χέρια τα οποία βρίσκονται σε φάση αδράνειας δημιουργούσαν μια μικρή κοινωνία όπου θα εκμεταλλεύονταν τους πόρους, οι οποίοι μένουν ανεκμετάλλευτοι, θα υπήρχε κάλυψη και των 2 παραπάνω προϋποθέσεων.
Ένας τομέας που θα μπορούσε να δουλέψει μια τέτοια ομάδα είναι ο εξής. Πολλά χωράφια, λόγω της χαμηλής τιμής που έχουν τα προϊόντα στην αγορά, παραμένουν με τους καρπούς πάνω τους. Ο ίδιος έχω πορτοκαλιές και λεμονιές, όπου δεν αξίζει να τις μαζέψω για εμπορική χρήση αφού δεν καλύπτουν τα έσοδα (αν πλήρωνε ο αγροτικός συνεταιρισμός Πρέβεζας) ούτε τους εργάτες που θα τα συνέλεγαν . Άρα πολλοί γαιοκτήμονες θα μπορούσαν να συμφωνήσουν με την παραπάνω ομάδα να συλλέξουν τους καρπούς τους και να τα μοιραστούν από κοινού. Και ο γαιοκτήμονας παραμένει ικανοποιημένος αφού οι καρποί συλλέγονται και δεν συνεχίζουν να απορροφούν τις ουσίες των δέντρων, και η ομάδα έχει την χαρά της εργασίας - παραγωγικότητας - αλληλεγγύης.
Ένας άλλος τομέας είναι η εκμετάλλευση αγρών που δεν έχουν κάποια καλλιέργεια και η σπορά τους, αποδίδοντας στους ιδιοκτήτες ποσοστό της παραγωγής και συνεκμετάλλευση της υπόλοιπης από το σύνολο της ομάδας εργασίας (άσχετα με τον τομέα ευθύνης της κάθε υποομάδας).
Πολλοί άλλοι τομείς μπορούν να βρεθούν και να συζητηθούν, αρκεί η οργάνωση να είναι μη κερδοσκοπική..
Η ιδέα είναι σε θεωρητική βάση και στην παρούσα φάση μόνο προς συζήτηση σαν θεωρητικό μοντέλο ανάπτυξης της τοπικής κοινωνίας τονίζοντας τα συν και τα πλην του...
[ Άρα πολλοί γαιοκτήμονες θα μπορούσαν να συμφωνήσουν με την παραπάνω ομάδα να συλλέξουν τους καρπούς τους και να τα μοιραστούν από κοινού. Και ο γαιοκτήμονας παραμένει ικανοποιημένος αφού οι καρποί συλλέγονται και δεν συνεχίζουν να απορροφούν τις ουσίες των δέντρων, και η ομάδα έχει την χαρά της εργασίας - παραγωγικότητας - αλληλεγγύης.
ΑπάντησηΔιαγραφή]
Το εκλαμβάνω ως πρόταση! Δέχομαι!
Σοβαρά...
Μιλάς δηλαδή, θεωρητικά, για την δημιουργία μιας ομάδας που να κάνει αυτή τη δουλειά?
Δεν είμαι σίγουρος πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει ..
Θα δέχονταν οι "γαιοκτήμονες" κάτι τέτοιο ?
Ενδιαφέρον αλλά γιατί να μην το πάμε και πιο πέρα? Κολεκτιβοποίηση της γης, μικρές παραγωγικές αυτοδιαχειριζόμενες μονάδες με COB σπίτια(έτσι για να γουστάρω και εγώ) .
Εδώ είναι ένα ενδιαφέρον σύστημα που εφαρμόστηκε, και πληροφορίες μπορούνε να αντληθούν για την οργάνωση και λειτουργία τους.. Θα ψάξω να βρω κάποιο κείμενο που να περιγράφει τους κανόνες τους στον αρχικό τους στάδιο, και πάνω στο ίδιο κείμενο να κάνουμε σχόλια παράγραφο - παράγραφο..
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.tovima.gr/world/article/?aid=351019
αχ αχ ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά αυτά , αλλά στην Αθήνα και στη θεσσαλονίκη τι θα μαζέυουν ?μιλάμε για 7 εκατομμύρια κόσμο
Επίσης αυτό καλό είναι και μπορείς να το κάνεις εθελοντικά σαν ιδιοκτήτης γής .
Όμως όσοι ιδιοκτήτες δεν την εκμεταλεύονται γιατί είτε είναι μικρός ο κλήρος (μικρή εκτατική παραγωγικότητα) είτε γιατί έχουν λεφτά γενικώς και δεν τους νοιάζει .
Αυτοί που έχουν μεγάλες εκτάσεις δεν την αφήνουν ανεκμετάλευτη και εμπορεύονται τους καρπούς της .
Τώρα αυτό το κάνω εγώ ήδη κώστα... το ξέρω ότι είμαι μπροστά .
Μόλις χθές τελείωσα το μάζεμα των ελιών μου και έβγαλα λάδι .
όμως έμειναν ελιές πάνω στα δέντρα .
Έτσι λοιπόν είπα σε κάτι γνωστούς μου αλβανούς πολύ καλούς φίλους και ανθρώπους , αν θέλετε μαζέψτε τις υπόλοιπες και βγάλτε όσο λάδι μπορέσετε , εγώ μιά φορά τους 5 τενεκέδες σε 3 μέρες τους έβγαλα .
Αυτό δεν λέει κάτι και αφού το κάνω εγώ , θα το κάνουν και άλλοι με μικρό κλήρο όπως εγώ.
όσο αναφορά το δεύτερο κομμάτι με την συνεκμετάλευση , δεν είναι κάτι καινούργιο παρά μία σύγχρονη εκδοχή των φεουδαρχικών παραγωικών σχέσεων με τους κολίγους και τους αφέντες τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω θέλουμε να πάμε μπροστά σαν κοινωνία και όχι πίσω .
Αυτό που είπε ο άρης λοιπόν κολλεκτιβοποίηση , αλλά της κοινωνίας όλης και όχι συντεχνιών αποκομμένων απο την κοινωνία .
επίσης αν θές και μία συμβουλή .
ΑπάντησηΔιαγραφήΦτιάξε ένα μικρό τυποποιητήριο στο κτήμα και φτιάξε είτε χυμό πορτοκάλι είτε μαρμελάδα , βάζοντας προστιθέμενη αξία και μεταποιώντας το προιόν μπορείς να αυξήσεις την τελική του τιμή στην αγορά .
Αυτά σαν καπιταλιστική συμβουλή
''Μπορούμε να δημιουργήσουμε σύγχρονα κιμπούτς, ελκυστικά για τους νέους, που παρέχουν μεγάλο βαθμό ελευθερίας.Οσοι επιλέγουν να ζήσουν σε κιμπούτς σήμερα είναι εκείνοι που αναζητούν έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής ο οποίος δεν περιστρέφεται μόνο γύρω από τα χρήματα. Το 25%-30% των μελών εργάζονται εκτός κιμπούτς και παραδίδουν τον μισθό τους σε αυτό» . Τι γίνεται όμως αν θέλουν να πάνε ένα ταξίδι ή να αγοράσουν κάτι για τον εαυτό τους; «Μέρος του προϋπολογισμού διοχετεύεται στις οικογένειες για να αποφασίσουν πώς θα το ξοδέψουν. Το κιμπούτς χειρίζεται την Παιδεία και τον πολιτισμό, αλλά τελευταίως η τάση είναι όλο και περισσότερα χρήματα να κατευθύνονται προς τα μέλη».
ΑπάντησηΔιαγραφή''
Αν είναι δυνατόν , χαχαχαχαχ!!!! ετοιμάζουν τις εθελοντικές φυλακές της νεολαίας , των αυτόνομων νατουραλιστών και ελιτιστών ...
Πολλοί θα τσιμπίσουν , κάτι πλουσιόπαιδα που θα βαρεθούν και θα γυρίσουν πίσω σπίτια τους αφού κανίσουν κανά δυό λιβάδια χόρτο πρώτα...
Η συγκεκριμένη ενασχόληση δεν είπα ότι θα εφαρμοστεί ως κεντρικό σύστημα σε όλη την Ελλάδα, αλλά θα μπορέσει να απελευθερώσει τμήμα μη παραγωγικών δυνάμεων. Δεν αποτελεί λύση για Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να αποτελέσει μοχλό παραγωγικότητας στην περιφέρεια, έστω σε μικρό βαθμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, αναφερόμουν σε αυτούς τους καλλιεργητές που δεν έχουν κέρδος από αυτήν την ενασχόληση ή δεν ενδιαφέρονται να ασχοληθούν λόγω του πλούτου τους όπως ανέφερες. Είναι και αυτοί πιστεύω ένα αξιοσημείωτο κομμάτι της πίτας. Και ελάχιστο να είναι, και πάλι θα αποφέρει κάποια αποτελέσματα, μικρά, αλλά η βιωσιμότητα από αυτά εξαρτάται.. αν θέλουμε να λέμε ότι τίθεται θέμα βιωσιμότητας..
Θα ήθελα να ρωτήσω για ποιον λόγο δεν κατέβασες όλες τις ελιές. Από κούραση ή για να αφήσεις και για τους άλλους; Μήπως η συμφωνία ήταν να τα κατεβάσουν όλα αυτοί και να πάρουν ως πληρωμή μερίδιο της παραγωγής και να κάνουν τα απαραίτητα κλαδέματα; Συνήθως αυτή η τακτική ακολουθείται και η ιστορία σου μου δεν μου στέκει. Από περιέργεια θα ήθελα να ξέρω ποιο είναι το ποσοστό που αναλογεί στον ιδιοκτήτη και ποιο στον εργάτη.. για να δούμε την ταύτιση θεωρίας και πράξης.
Όσον αφορά την καπιταλιστική σου συμβουλή, τι να την κάνω όντας καπιταλιστική; Το πρόβλημα για μένα δεν είναι η είσοδός μου στο παιχνίδι της ανταγωνιστικότητας (που απαιτεί την τυποποίηση), αλλά οι τόσοι καρποί που μένουν στα δέντρα για να διατηρηθεί τεχνηέντως η ανταγωνιστικότητα.
Τέλος, δεν είπα ότι τα κιμπούτς είναι πρότυπα προς μίμηση, αλλά μπορούν να παρέχουν κάποια γνώση σχετική. Είναι λάθος κάθε νέο εγχείρημα να ξεκινάει από την αρχή και να μην λαμβάνει υπόψιν την γνώση που έχουμε κατακτήσει. Αν δεν τηρηθεί το τελευταίο, τότε θα είναι όντως στροφή προς τα πίσω..
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήόχι δεν προλάβαινα , επίσης εγώ δεν το κάνω ανταποδοτικά γιατί είμαι κομμουνιστής , απλά δεν είχα μαθήματα και δεν προλάβαινα και αυτή η οικογένεια δεν είχε λάδι και λεφτά πολλά και τους είπα μαζέψτε τις υπόλοιπες . Που σημειωτέον ήταν οι μισές . Εμένα το λάδι μου με ένοιαζε να βγάλω και αφού μπορούσα να βοηθήσω πολύ ωραία
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή